Særður kórstjóri

Kunningi minn sem er kórstjóri í virðulegum átthagakór er mjög sár þessa dagana eða eiginlega algjörlega miður sín. Ástæðan er sú að áhrifakona í tónlistarbransanum ruglar honum alltaf saman við parketlagningarmann.
Þegar kórstjórinn hittir þessa konu minnist hún aldrei á tónlistarafrek hans. Hún talar hins vegar mikið um að nú þurfi hún að fara að skipta um parket, þessi eða hin spýtan sé laus eða vill fá almennar ráðleggingar um parketlagnir. Þetta sárnar kórstjóranum.

Konan minnist ekki á tónlistarafrekin eða átthagakórinn.
Það er nú ekki svo að parketlagnir séu ekki virðingarverð atvinnugrein en það er ansi neyðarlegt þegar störf manns á sviði listarinnar eru ekki eftirminnilegri en svo að það fyrsta sem kemur upp í huga áhrifakonu í bransanum, þegar hún hittir kórstjórann sjálfan, séu parketlagnir.

Þetta ekkert annað en gengisfelling á manninum, nánast eins og spark í viðkvæman stað. Ég veit að honum hefði ekkert sárnað þó honum hefði verið ruglað saman við stjórnanda Sinfóníuhljómsveitarinnar eða einhvern frægan hljóðfæraleikara...en parketlagningarmann, verra gat það ekki verið.
Ég hef nokkra reynslu á þessu sviði því einu sinni var mér ruglað saman við frægan leikara, sjálfan Róbert Redford. Það var sko ekki gengisfelling. Að líkjast frægri persónu styrkir sjálfstraustið svo óskaplega mikið. Ég lifi enn á þessu. Þess vegna finn ég svo innilega til með kórstjóranum sem er ruglað saman við parketlagningarmann.
Kv.
Konni