Göngum veg gleðinnar með fábrotinn smekk

Mikið er Konni feginn að vera með frekar fábrotinn smekk. Hann hefur tekið eftir því að fólk með góðan smekk er eiginlega alltaf fúlt. Góður smekkur leiðir af sér svo gagnrýna hugsun að ekkert nema það besta þykir réttmæt ástæða fyrir smá gleði.
Þeir sem eru hins vegar með fábrotinn smekk gleðjast yfir litlu. Tökum nokkur dæmi.
Þeir sem eru með fábrotinn tónlistarsmekk gleðjast yfir öllu nema því sem er langt og þungt og sannarlega leiðinlegt. Þeir sem hafa fábrotinn bókmenntasmekk þurfa ekki hástemmd ljóð eða Íslendingasögurnar til að ylja sér við. Slíkt fólk gleðst yfir textum Lónlí Búbojs og Gylfa Ægissonar. Þeir sem hafa vondan myndlistarsmekk gleðjast yfir einföldum fallegum myndum og velmáluðum en þurfa ekki Feneyjarbínealinn til að stökkva hæð sína af gleði. Fólk með lélegan vínsmekk gleðst yfir ódýrum vínum. Þarf ekki að dýfa nefinu í vínið, sér engan tilgang í leikfimiskúnstum með glösin eða umhellingum og litbrigði vínsins skiptir það engu máli. Nei, þetta fólk nýtur þess að drekka ódýrt vín og gleðst. Fólk með lélegan smekk á bílum getur glaðst yfir ódýrustu gerð af Toyota eða notuðum Lada sport en þarf ekki BMW eða Bens til að koma sér milli staða. Þeir sem hafa lélegan smekk fyrir fólki geta látið sér líka vel við ljótt fólk en þurfa ekki Herra Ísland eða alheimsfegurðardrottningar til að gleðjast yfir.
Já, mikið er Konni þakklátur fyrir að hafa fábrotinn smekk. Þess vegna er Konni líka alltaf svo glaður ... þarf ekki að burðast með góðan smekk. Konni ráðleggur því fólki með dýran og góðan smekk að taka upp breytta siði og ganga gleðinnar veg með okkur hinum.
Kveðja,
Konni