Íslendingar eru ósigrandi ... nema í íþróttum

Við Íslendingar höfum alltaf átt svolítið bágt vegna skorts á alheimsíþróttakempum, alvöru heimsmeisturum. Reyndar eigum við þrjá Olympíumeistara þó enginn landi okkar hafi hlotið gull á þeim merku leikum.
Handboltalandsliðið hefur alltaf verið veik von um heimsmeistaratign og alheimsfrægð en sá draumur hefur alltaf endað í átakanlegri þjóðarmartröð. Það hefur reyndar bjargað málunum að íslenskar konur hafa hlotið heimsmeistaratign fyrir fegurð, íslenski hesturinn þykir einstakur og Jón Páll var sterkasti maður heims en samt sem áður vantar okkur alvöru heimsmeistara og handhafa alvöru Olympíugulls.
Það gleður mig því mikið að íslenskir viðskiptamógúlar skuli nú hafa nú lagt undir sig hvert fyrirtækið á eftir öðru á erlendri grundu. Það sannar að við Íslendingar getum komist í fremstu röð hvar sem er í hverju sem er ... nema í íþróttum.
Nú hafa tveir viðskiptaspekúlantar keypt enskt knattspyrnufélag á tuttugu milljarða. Ég tel þau viðskipti séu ótvírætt afrek á heimsmælikvarða og ígildi Olympíugulls eða heimsmeistaratignar íslenska landsliðsins í handbolta. Hættum þessu streði í íþróttunum (íslenska knattspyrnulandsliðið er hvort sem er í 100 sæti á heimslistanum) sendum fulltrúa á þann vettvang þar sem sigurlíkur eru margfalt betri en í íþróttum.
Á réttum vettvangi getum við nefnilega sigrað heiminn. Við erum þjóðin ósigrandi ... í öllu nema íþróttum.
Kveðja,
Konni