Japanskur dónaskapur fyrir menningarvita

Kvikmyndaklúbburinn Fjalakötturinn er nú að hefja göngu sína á ný. Það er hið besta mál ... eða hvað? Konni fór stundum á sýningar klúbbsins hér í denn. Miðað við bækling frá Fjalakettinum sem Konna áskotnaðist þá gæti bara verið gaman að fara í bíó á næstunni. Svo dæmi séu tekin af væntanlegum kvikmyndum þá verða allar myndir James Dean sýndar. Gefið verður yfirlit yfir rússneska kvikmyndasögu og sýndar áhugaverðar myndir frá Þýskalandi.
En vitið þið hvað?
Haldið þið ekki að nú í vor eigi að gefa bíóáhugamönnum og menningarspekúlöntum kost á að kynnast japönskum erótískum myndum. Í bæklingnum segir: Á sjöunda- og áttunda áratugnum var slíkt neyðarástand hjá stóru japönsku framleiðslufyrirtækjunum að risasteypurnar brugðu á það ráð að nýta sér nýlegan geira bleikra kvikmynda til að laða áhorfendur aftur í kvikmyndahúsin. Þessar kvikmyndir voru opinskáar, kynferðislegar og ljósbláar en aldrei jafn grófar og klám. Tilvitnun lýkur.
Hver dæmir svo hvað er klám og hvað er bara saklaust mennignarpornó?
Ég bara ætla að vona að það fólk sem barðist hvað harðast gegn dónafundinum á Hótel Sögu um daginn láti nú til sín taka og kynni sér vel þessar menningarmyndir og költfyrirbæri. Það er von Konna að þessi fyrirætlan Fjalakattarins verði ekki tekin neinum vettlingatökum og samtakamáttur femínista, Alþingis, Þjóðkirkjunnar, borgarstjórnar Reykjavíkur, íþróttahreyfingarinnar og félags púrítana verði virkjaður gegn þessum ljósbláu japönsku myndum.
Einnig hvetur Konni þessa sömu aðila að koma í veg fyrir að Ole Söltoft, sem frægur varð fyrir að leika í dönsku rúmstokksmyndunum, geti nokkurn tímann leikið hér lausum hala sem ferðamaður. Hver myndi vilja hitta Ole Söltoft í heitum potti í myrkri eða við Gullfoss eða Geysi? Hver veit nema Ole myndi þá grípa til kunnuglegra hvílubragða? Konna er ekki kunnugt um að íslensk glíma bjóði upp á öruggar varnir gegn svoleiðis fantaskap.
Hunsum Fjalaköttinn!
Bendi svo á þessa síðu fyrir alla áhugasama um Ole Söltoft.
Kveðja,
Konni